Recensies & Pers

Dit zeggen de lezers:

Maaike Dijkstra

Ik heb nog nooit zo'n leuk boek over kanker gelezen!

​

Claudia Zilkens

Herman krijgt op 52 jarige leeftijd uit het niets te horen dat hij acute Leukemie heeft. Hij doorstaat alle medische ontberingen en kruipt door het oog van de naald. Zijn broer Rein is stamceldonor. Hij geneest dankzij buitenlandse inmenging en gaat voor een gewaagde aanpak, maar ontdekt vervolgens dat het leven met alle medische ongemakken ook geen pretje is. Integendeel: er is niets meer aan. De dood leek zo gek nog niet after all. Maar zijn oudste dochter en aankomende kleinkinderen doen hem beseffen dat hij niet mag opgeven.

Herman is een onconventionele, begaafde en succesvolle ondernemer in Venture Capital. Nadat de eerste tekenen van herstel zich aandienen, krijgt Herman onverwacht van zijn zakenpartner te horen dat hij niet terug kan keren in zijn eigen bedrijf. Daarmee wordt het medische gevecht ook een existentiëel gevecht. Herman moet zichzelf opnieuw uitvinden. De zoektocht naar een nieuwe ‘wie ben ik dan’ gaat gepaard met onzekerheden en experimenten, maar ook dat doet Herman op geheel eigen wijze. Mét zijn vrouw. Het blijkt een blessing in disguise.

Interessant relaas voor iedereen die met medische tegenslagen kampt. Ook voor hematologen om het patiënt perspectief te zien.

Conny den Heeten

Wanneer een boek mij boeit, ga ik langzamer lezen en soms zelfs passages herlezen. Dat is nu het geval met ‘de dood als bondgenoot’ . Ben bij blz 100 en zwaar onder de indruk. Dank Herman!! Ik geloof niet (meer) maar bid nog wel. Nu ook voor jou.

Jeroen Cappendijk

Wat een bijzonder boek. Herman schrijft op een unieke manier: hij denkt na over zijn eigen denkproces en biedt daarmee pure introspectie. Als lezer voel je zijn innerlijke strijd en zoektocht mee, zonder dat hij je iets oplegt. De schrijfstijl is menselijk en aftastend. Herman gebruikt zijn rationele denken als middel om de emotionele chaos te onderzoeken, wat een fascinerend effect geeft. Prachtig zijn ook de metaforen, zoals die van de bergbeklimmer met sherpas, ravijnen en toppen. Gaaf verweven in het verhaal en de gedachten. Ondanks het zware onderwerp blijft Herman een lichte toon en het grappige behouden. Hij raakt iets universeel: hoe zaken die normaal belangrijk lijken, in een totaal ander perspectief komen te staan bij grote gezondheidsproblemen.Een prachtig boek waar ik enorm van heb genoten. Absolute aanrader!

Julie Hannema 

Een indrukwekkend, zeer persoonlijk, heel pakkend geschreven verhaal over het krijgen van een levensbedreigende ziekte en alles wat erna gebeurt. De fysieke gevolgen, de ongemakken, de angsten, maar ook de liefde voor het leven en voor de mensen om hem heen komen uitgebreid aan bod. Een aanrader!

Hugo de Bruijne

Wat een mooi, eerlijk en voor velen herkenbaar verhaal. Je maakt het niet mooier dan het is. Die dag waarop alles in één klap anders werd, waarin je zo voorspoedige leven plots op een dood spoor leek te belanden.

We maken allemaal onze tegenslagen mee, momenten waarop het licht uitgaat en je je afvraagt of er ooit nog een sprankje hoop zal zijn. Jij beschrijft die reis zoals hij is: rauw, eerlijk en vol twijfel. Je incasseert tegenslag na tegenslag, stelt de vragen die we allemaal zouden stellen en durft zelfs de zin van het leven te bevragen.

Door die vragen zo open te delen, neem je de lezer mee in je verhaal. En uiteindelijk laat je zien dat er altijd een uitweg is. Dat een dood spoor nog een afslag kan hebben. Zeker als je bondgenoten vindt uit een onverwachte hoek.

Bravo, Herman. Je hebt een waardevol boek geschreven. Niet alleen voor jezelf.

​

Een lezer:

Ze redden het wel zonder mij, nu of in de toekomst, schrijft Herman Hintzen over zijn kinderen terwijl hij probeert af te pellen wat belangrijk is in het leven. Dat komt hard bij me binnen. Je kinderen, dat is toch het belangrijkste? Je voelt de kinderen ook protesteren! Maar dan volgt er meteen een prachtig inzicht over de liefde of partnerschap tussen twee mensen. Hij schrijft in relatie tot zijn broer, business partner/ vriend en vrouw. “Nooit zal het [ na zijn overlijden (red)] meer zo zijn als het was, Samen. De dagelijkse wetenschap dat die ander er is. De gedachten die je uitwisselt. De onlosmakelijke plaats die je vult voor elkaar. Het snelle begrip, het halve woord.” Het Ons. Het kan wat Hintzen betreft wel een “ onsje” meer zijn.

En zo zit dit boek vol met een openhartigheid die raakt, niet alleen over de gevolgen van zwaar ziek zijn, maar juist over het leven. Het boek zit vol leven en leidt juist door de confrontatie met de dood tot een grotere waardering voor het leven. Dank Herman

​
 

Harold vd Ven

1. Menig jaar kon ik geen twee pagina’s achter elkaar lezen.

Ik was het kwijt.

Met een nat kussen, ga ik slapen.

Bedankt voor deze wijze lessen.

2. Ik heb je boek bijna uit. Zelden zo’n fijn boek gelezen. Dat gaat over veel meer dan alleen jouw ziekte.

Wat me het meest beklijft is de rol van Lydia. Her Man lijdt.

Op geen manier heb ik een vergelijkbaar probleem, maar de rolverdelingen, en dan vooral het gedrag van de mannen komt overeen.

Je boek is helend en meer dan dat.

​

Anna Feltkamp

Klinkt misschien vreemd maar ik heb genoten van het boek en het in één ruk uitgelezen. 

Wat ik meeneem is de uitspraak: Acceptatie is de zachte zalf waarmee ik mijn ziel masseer.

Cindy Van den Breemen

Ik vind het fantastisch dat je boek is opgebouwd uit losse verhaaltjes en beschouwingen die je echt meenemen in jouw avontuur. Ik ben zelf heel visueel ingesteld en jouw metaforen (de Mount Everest beklimmen, basecamp, het hondenpak en zo heb je er nog een paar) helpen mij enorm me te verplaatsen in jouw uitdagingen en ellende. En ik bewonder hoe open en eerlijk (tot aan de poep aan toe) je alles hebt beschreven.

Ook vind ik je reflecties mooi op het leven, de aanvaarding van de ziekte en mogelijke dood, het besef van je privileges en relativeringsvermogen. En hoe ik op deze manier een inkijkje krijg in jouw leven, je lief (wat een steun en toeverlaat!), je broer, je gecombineerde gezin en je familie. Heel mooi beschreven allemaal.

Rinze Verbeek

Even om je te laten weten dat ik je een compliment wil geven over je boek. Ik werd er helemaal in gezogen. Je schrijft in mooie duidelijke taal en woorden en het is heel bijzonder dat je ons zo meeneemt in werkelijk alles. Wat is je wereld veranderd zeg. Knap hoe je sunny side blijft zoeken.

Ik neem veel van je overpeinzingen, bevindingen  en ervaringen ter harte (er schuilt denk ik ook een goede coach in je 😉). 

Daantje Heinz

Op de helft, kan het (bijna) niet wegleggen, leest zoooo fijn!!!!

​

​